Level up! Ήρθε η άνοιξη!

Φτιάχνω πρωινό καφεδάκι και βγαίνω στο μπαλκονήσι μου να τον απολαύσω. Ησυχία… Η απόλυτη ησυχία! Παρατηρώ τα λουλούδια μου που έχουν αρχίσει να ανθίζουν και με μία βαθιά αναπνοή μπορώ να πάρω όλες τις μυρωδιές και τα αρώματα τους. Γέμισε χρώμα το μπαλκονήσι μου!

Η ματιά μου πέφτει πάνω στην κάτασπρη γαριφαλιά . Δεν είναι μόνη της… Δέχτηκε τις πρώτες επισκέψεις! Ένα μικρό μελισσάκι παίζει ανάμεσα στα ανθισμένα γαρύφαλλα!

Παίρνω το κινητό μου και προσεκτικά πλησιάζω να το βγάλω φωτογραφία. Δε θέλω να το τρομάξω. Είναι τόσο μικρό! Καταφέρνω να αποθανατίσω την παιχνιδιάρικη στιγμή του και συνεχίζω να πίνω το καφεδάκι μου.

Άνοιξη!

Επιτέλους Άνοιξη, λιακάδα, χρώματα και αρώματα! Αυτή είναι η εποχή μου, αυτή την εποχή την αγαπώ! Με ανανεώνει, με ανεβάζει , μου αλλάζει τη διάθεση και με κάνει να αισθάνομαι ακόμα πιο αισιόδοξη! Δε ξέρω γιατί, ίσως γιατί γεννήθηκα αυτή την εποχή 🙂

Πότε ήρθε Πάσχα, πότε πέρασε ούτε που το κατάλαβα… Τώρα μπρος ολοταχώς για καλοκαιράκι!

Το μελισσάκι δε λέει να φύγει από τη γαριφαλιά κι εγώ αρχίζω να σκέφτομαι που θα πάμε τσάρκα με το μικρό το απόγευμα να μαζέψουμε ήλιο. Βγαίνει και σου αλλάζει τη διάθεση αυτόματα! Σε πάει 2-3 level πάνω χωρίς καν να προσπαθήσεις και μόνο που τον κοιτάς, μόνο που σε λούζει , μόνο που ανοίγεις τα μάτια σου το πρωί και βλέπεις μία φωτεινή μέρα έξω απ’ το παράθυρο σου 😉

Φέτος είχα μία μικρή ελπίδα πως θα είχα ξεπεράσει την αλλεργία μου στις μαργαρίτες αλλά δυστυχώς τίποτα 🙁  . Έβλεπα το βουνό το Πάσχα (είχαμε αποδράσει λίγες μέρες…) που ήταν γεμάτο μαργαρίτες, βότανα και παπαρούνες και ζήλευα. Ήθελα να κόψω λίγες να τις δώσω στη νονά μου που τις αρέσουν. Τόλμησα μαζί με την αδερφή μου να ανέβουμε, αλλά μόλις πλησίασα άρχισε να με πιάνει φαγούρα σε όλο μου το σώμα και έτσι ξανά γυρίσαμε πίσω… Τι κακό και αυτό βρε παιδί μου!

Περίμενα πως μεγαλώνοντας οι αλλεργίες θα υποχωρούν, μάλλον όμως δεν θα υποχωρήσει ποτέ η αλλεργία μου στη γύρη! Χάρη στις μαργαρίτες δεν μπόρεσα να κόψω ούτε παπαρούνες , ούτε χαμομήλι!

Οι μαργαρίτες λες και φύτρωσαν επίτηδες μπροστά-μπροστά σαν ασπίδα ένα πράμα!

Δε βαριέσαι! Τουλάχιστον φέτος πήραμε καθαρό αέρα, χόρτασε το μάτι μας πράσινο και θάλασσα. Γελάσαμε, τα παιδιά παίξανε με τη καρδιά τους, κυλίστηκαν στο χώμα, πήγαν βόλτες… Κάναμε ένα μικρό διάλειμμα από την καθημερινότητα, γεμίσαμε μικροί –μεγάλοι μπαταρίες και επιστρέψαμε! Περάσαμε όμορφα, ξεκούραστα κι ας μου έμεινε ο καημός με τις μαργαρίτες! Τουλάχιστον μπορούσα να τις βλέπω και να τις καμαρώνω από μακριά !